کاربست رویکرد دهکده شهری؛ راهکاری مناسب در تحقق سکونتگاههای روستایی پایدار، نمونه موردی: روستای آق اِولَر از شهرستان تالش

ایده "دهکده شهری" به عنوان راهبرد تحقق پایداری در سکونتگاه‌هایی با شرایط مختلف و با انگیزه‌های متفاوت اقتصادی و اجتماعی، به عنوان راه‌حلی برای توسعه پایدار شهری و روستایی به کار رفته و موفقیت آن در بسیاری از نمونه‌ها نشان از جهان شمول بودن آن دارد. این ایده به عنوان راهبرد تحقق توسعه پایدار در انگلیس مطرح شد. هدف این الگو، خلق محیطی است با کاربری‌های متنوع، خودکفا، با اولویت حمل‌و‌نقل عمومی و پیاده‌روی و دارای فضاهای جمعی و جذاب برایتشویق توسعه اجتماع محلی و مشارکت عمومی. در این مقاله  به بررسی و استخراج اصول طراحی د‌ خصوص دهکده‌های شهری از طریق مطالعات کتابخانه‌ای، پرداخته شده است. در تدوین تجارب مرتبط با این ایده، پس از معرفی کلی پروژه و تاریخچه آن، دستورالعمل‌ها و راهکارهای کلیدی به کار رفته در هر یک، به ویژه از جنبه‌های معماری و طراحی شهری، دسترسی‌ها و مسیرها، کاربری‌های پیشنهادی، نوع ساختمان‌ها و همچنین راه‌کارهای به کار رفته به ‌منظورارتقای پایداری و کاهش مصرف انرژی مطرح شده است. معیار انتخاب نمونه‌ها نیز جامع بودن اصول و دستورالعمل‌های ارائه شده در هر مورد، در ارتباط با طراحی شهری و معماری و اصول پایداری بوده است. ایجاد سکونتگاه روستایی پایدار با استفاده از رویکرد دهکده شهری، راه‌حلی برای مشکلات موجود و کنترل توسعه بافت‌های روستایی خواهد بود. در این پژوهش سعی می‌شود تا با استفاده از مبانی نظری،  توضیح مفهوم دهکده شهری و بررسی تجارب موفق جهانی مرتبط با موضوع با توجه به شرایط بومی کشور برای یک نمونه موردی (روستای آق اِولَر از شهرستان تالش)، به ارائه پیشنهادهایی برای دستیابی به راهبردهای کنترل توسعه و ساخت‌و‌سازهای ناهماهنگ در سکونتگاه‌های روستایی در کشور پرداخته شود. کاربست اصول این الگو، با توجه به شرایط هر منطقه و بعد از تطبیق با نیازهای ساکنان بومی، قابل تعمیم خواهد بود.